باطن حوادث و سختی های زندگی

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ارمغان اخلاق سلسله مطالب اخلاقی بیان شده در درس خارج فقه وقف آیت الله احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی و عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان در مدرسه علمیه میرزاجعفر دانشگاه رضوی است که روشنگر مسیر فضل و کمال بوده و با هدف دستیابی به آرامش و رستگاری از کلام اهل بیت علیهم السلام به صورت پیوسته منتشر می شود.

آیت الله مروی در بیان نکات راهگشا در زندگی این بار به لزوم توجه انسان به باطن حوادث تلخ و سختی ها پرداخت.

متن این سخنان از قرار زیر است:

خصال شیخ صدوق جلد یک صفحه 170 حدیث «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِسَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ يَا سَلْمَانُ إِنَّ لَكَ فِي عِلَّتِكَ إِذَا اعْتَلَلْتَ ثَلَاثَ خِصَالٍ أَنْتَ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِذِكْرٍ وَ دُعَاؤُكَ فِيهَا مُسْتَجَابٌ وَ لَا تَدَعِ الْعِلَّةُ عَلَيْكَ ذَنْباً إِلَّا حَطَّتْهُ مَتَّعَكَ اللَّهُ بِالْعَافِيَةِ إِلَى انْقِضَاءِ أَجَلِكَ» را نقل می کند که پیامبر اکرم به سلمان می فرمایند اگر خداوند به تو مریضی داد، در مقابل آن سه خصلت به تو می دهد.

نخست آنکه به یاد خدا و مورد توجه خداوند خواهی بود، دومین خصلت، دعاء تو در حالت بیماری مستجاب می شود. و سوم اینکه گناهان تو بخشیده و آمرزیده می شود. خداوند به تو عافیت عنایت کند تا زمانی که اجلت فرا برسد.

این حدیث می فرماید بیماری امر نامطلوبی است و کسی بیماری و رنج را دوست ندارد و طالبش نیست، مثل همه پدیده های تلخ دیگری که در زندگی انسان پیش می آید و انسان با آن مواجه می شود اما این ظاهر قضیه است و یک باطنی دارد! اگر انسان به باطن این بیماری ها و رنج ها توجه داشته باشد، نگاهش به حوادث تلخ تغییر می کند.

بیماری به عنوان یک پدیده نامطلوب که ظاهرش تلخ و دشوار است باطنی دارد که انسان باید به آن توجه داشته باشد.

بیماری تو را به یاد خدا می اندازد، اگر انسان همیشه در صحت و سلامتی باشد و همه امورش بر وفق مراد انجام شود، بدون زحمت به هر چه اراده می کند برسد، به مرور دچار غفلت می شود و از خدا فراموش می کند.

خیلی ها بودند و هستند که وقتی در سختی معیشت یا بیماری بودن، خیلی به خدا توجه داشته و به یاد او بودند اما زمانی که این بیماری ها و دشواری ها برطرف شد، از خدا غافل شده اند به قول معروف کبوتر مسجد بودند و اکنون سالی یک بار هم به مسجد نمی آیند. باطن بیماری این است که انسان را متوجه خداوند متعال کرده و از غفلت دورمی کند از این رو خدا نیزبه او توجه می کند.

دومین خصلت این بود که دعای انسان مستجاب می شود چون وقتی بیمار به یاد خدا می افتد از عمق جان خدا را می خواند، در استیصال کامل است که خدا را می خواند، گاهی انسان در آسایش خدا را می خواند اما توجهی به خدا ندارد، درحالی که انسان بیمار وقتی خدا را می خواند، از عمق جان و دل خدا را می خواند و طبعا دعایی که از عمق جان باشد مستجاب است به شرطی که موانع دیگری در کار نباشد.

خصلت سومی که خداوند با بیماری به انسان می دهد آن است که گناهان را از انسان می گیرد البته به شرطی که انسان راضی به قضاء و قدر الهی باشد، اگر در یک طرف ترازو، بیماری است در کفه دیگر ثواب و پاداش و برکات است.

سوال پیش می آید که با توجه به این سه خصلت آیا انسان آرزوی بیماری کند و صحت را امر نامطلوب بداند؟ بگوید خدایا من را مریض کن که این برکات را من بگیرم؟! خیر، پیامبر در پایان دعا می فرمایند که تا زنده هستی بیماری متوجه تو نشود!

بنابراین از این حدیث می فهمیم که در سختی ها باید به باطن حوادث تلخ هم نگاه کنیم ما همه از خداوند سلامتی و عافیت و گشایش می خواهیم و باید بخواهیم! اما اگر در زندگی حوادث تلخ مثل بیماری پیش آمد چه کنیم؟! هیچ کسی این را نمی خواهد بلکه از خداوند رفع آن را طلب می کنند پس اگر پیش آمد باید به باطن قضیه هم توجه داشته باشیم.